| <Luna Ad Noctum> page <The Perfect Evil in Mortal> album page |
Loneliness Ruined My LifeDusze i serce mam w dloniGniew tonie w niemoc gdzie umysl swa sile roztrwonil Jak czuc w martwych zmyslach? Gdy wnetrznosci spróchniale jak strup? Krew to nienawisc niedbale zrodzona z milosci Oczy siarczystym bielmem... Odczuwam nicosc i zal Raz ostatni, by sen odurzyl letargiem utrapienia Dzisiaj tak blisko mi do smierci W diabelskim delirium rozpaczy Reka zakrywam twarz Blagam o sen z niewoli wyzwolenie Samotnosc jak sztylet rozplata mi krtan Z zyl popiól niczym zweglone zwloki Zanim ciemnosc ogarnie mój swiat Usycham palony wiatrem emocji Piekielnych wspomnien splesnialej milosci Teraz juz wiem jak latwo jest wskrzesic nienawisc W dialekcie mysli, szeptami oblakany Odurzyc, zapomniec, czekac na smierc Czy zemsta odkupi mój grzech? Czy zdrada ujarzmi mój gniew? zablakany w ziemskim piekle w kurewskiej rzeczywistosci Przyjmuje blogie odurzenie Slaniam sie bez przeznaczenia Dzien po dniu, krok po kroku Zapomne twarz demona gdy bede gotowy by umrzec W katatonii mego smutku Dostrzegam ciemnosci blask Utule swe zwloki w cierpieniu Ku czci odwiecznych gwiazd... |